आदरणीय डाँक्टर मानेसर मी श्रीयुत काटेसर श्रीयुत टील्लुसर श्रीयुत शिंगवीसर यांच्या हास्यपरिवारातली एक सदस्य आहे मी महात्मा फुले सभागृहात झालेल्या तुमच्या गुढग्यांच्या प्रत्यारोपणाच्या कार्यक्रमाला उपस्थीत होते त्यावेळी नोबेलहाँस्पिटलच्या स्थापनेपासुनचा इतिहास समजला अन मी खुप आचंबित झाले तुमचा आज पर्यतचा प्रवासपाहुन। मी तुम्हाला पाहिलय ते त्याच वेळी स्टेजवर तरीही धाडस करत्येय हे मनात जे आहे ते सांगायच कारण मला हे हाँस्पिटल आपल वाटतय। दिनांक 5 आँगस्ट रोजी माझ्या मिस्टरांना वय 78 श्वसनाला खुप त्रास होवु लागला मी सेंट्रल गव्हरमेंट पेंन्शनर असल्याने Cghs कार्डधारक आहे त्यामुळे त्यांना आपल्या नोबेललाच अँडमिट केल सेमीला जागा नसल्यामुळे जनरला अँडमिट केले तिथे तातडीने त्यांच्यावर इलाज केले गेले आणि तासाभरातच त्यांना श्वास घेता येवु लागला तिथला सगळाच स्टाँफ खुप अँक्टीव आहे अन स्वच्छता सुध्दा वाखाणण्याजोगी आहे स्टाफ अन सर्व डाँ काळजी घेवुन दिलासा देत होते हा अनुभवच खुप आनंददायी होता 50 टक्के पेशंट आपलि एव्हढी काळजी घेतली जात्येय या कल्पनेनेच उभारी धरून डाँ ना बरे होण्यासाठी सहकार्य देतात। दुसरी घटना अशी की जनरला मिस्टरांच्या जवळ स्टुलावर 10ते 12 तास बसल्यामुळे माझे वय74 माझ्या पायांवर खुपच सुज आली डाँ टिना मँडमच्या कानावर टील्लुसरांनी हे घातल्यानंतर त्यांनी आम्हाला लगेच 312अ ला शिफ्ट केल परंतु त्याच रात्रि मला स्वताला सर्व अंगावर सुज येवुन अस्वस्थ वाटु लागले स्टाफनर्सने यला कँज्युलिटीत जायला सांगीतले मी भीत भीतच कँज्युलिटित गेले तेव्हा रात्रीचे एक वाजले होते डाँक्टर निलेश मगर ड्युटिवर होते त्यांनी लगेचच मला शीरेतुन इंजेक्शन देवुन तिथेच अर्धातास झोपवुन ठेवले दहाव्या मिनीटाला माझी सुज ओसरून मला बरे वाटु लागले या मुलाने मला धीर तर दिलाच आणि सोबत देवुन रूमवर पाठवीले। सर मला तुमच्या हाँस्पीटल मधे माणसाच्या रूपातला परमेश्वर पदोपदी जाणवला हा परमेश्वर असाच जागा राहो अन तुमची खुपखुप भरभराट होवो हिच मनापासुन प्रार्थना